ECIW werkboek les 9 – David Hoffmeister

Dit is een belangrijke les in het openstellen voor het besef dat niets wat ik zie iets betekent. Het is een variant op de eerste les van het werkboek, maar brengt het idee van ‘nu’ naar voren, dat er nu niets werkelijk wordt gezien of waargenomen. We zijn gewend geraakt aan een gevoel van nu; en eigenlijk worden we geleid naar een ervaring om te ontdekken dat we het nu in deze wereld niet kennen, dat het nu geen bliep in de tijd is dat beschikbaar komt tussen het verleden en de toekomst, het nu is voordat tijd was. En daarom zie ik niets zoals het nu is.

Volkomen aanwezig zijn is in het Licht van de Grote Stralen zijn. Volkomen aanwezig zijn is openbarend. Volkomen aanwezig zijn is het Licht van de Hemel. Deze Grote Stralen bevinden zich niet op de tijdlijn — zeker niet tussen het verleden en de toekomst, die hetzelfde zijn. Het past ook bij onze eerdere les: ‘Ik zie alleen het verleden’. Voor onderwijsdoeleinden noem ik dit al jaren het verleden-verleden en het toekomst-verleden, want ze zijn hetzelfde, ze zijn niet verschillend. Ze — het verleden-verleden en het toekomst-verleden — blokkeren het bewustzijn van het licht. Het is dus een zeer nederige les vandaag. Het is een erkenning dat ik niet werkelijk zie. En het is een belangrijke erkenning indien ik waarlijk wil zien met het spirituele oog, het altaar vanbinnen — de visie van Christus.

En zoals we vandaag in de tekst (T2.III) lezen, is het lichaam niet de tempel, want de tempel is een altaar, een innerlijk altaar; het is geen constructie, het is geen lichaam, het is geen gebouw, het is geen bloem. Zelfs in deze wereld worden vaak schijnbaar uiterlijke altaren gebouwd, maar de les van vandaag vaagt ze weg: ‘Ik zie niets zoals het nu is’; en wijst naar het innerlijke altaar, dat is ware schoonheid.

Onze tekstlezing van vandaag wees ons waar ware schoonheid te vinden is — niet in het fysieke, want God is Schoonheid en God heeft het fysieke niet geschapen. Het moet dus zo zijn dat de Heilige Geest het schijnbare fysieke, de schijnbare symbolen en structuren van de wereld kan gebruiken, om ze uit te wissen, om ze te verwijderen.

En we beginnen vandaag in alle ernst, met oprechtheid, als een klein kind met uitgestrekte armen en handen, dat omhoog kijkt en zegt: ‘Laat het me zien, laat me de weg zien naar geestelijke visie, die mijn natuurlijke erfenis is, die ware gaven biedt, de gaven die me gegeven zijn bij mijn schepping door mijn Bron, God.’ En zo openen we ons voor het innerlijke altaar, terwijl we nog een keer naar de waarneembare wereld kijken en uit de grond van ons hart erkennen:

Ik zie niets zoals het nu is.