ECIW werkboek les 86

Vandaag verdiepen we ons in de aanvaarding van het leerplan van de Heilige Geest (T12). Vandaag stellen we ons open voor het oordeel van de Heilige Geest (T12.I), in het besef dat de Heilige Geest dwaling nooit tot werkelijkheid maakt. De Heilige Geest ziet altijd aan dwaling voorbij en kijkt naar het licht van de waarheid. 

De Heilige Geest is de correctie en er is geen correctie in vorm, alleen maar een andere manier om de wereld waar te nemen of te interpreteren. En het allerbelangrijkste: ‘om in de waarheid te geloven hoef je helemaal niets te doen.’ Het is dus niet een kwestie van doen of niet doen. Het gaat erom waarneming te begrijpen. En de enige manier waarop waarneming begrepen kan worden is door de interpretatie ervan door de Heilige Geest. 

Jezus begint de werking van de denkgeest te onderwijzen wanneer hij zegt: ‘Weet dat je niet rechtstreeks op iets reageert, maar op jouw interpretatie daarvan. Je interpretatie wordt zodoende de rechtvaardiging voor je reactie.’ Het is dus duidelijk dat een verschuiving in de interpretatie het enige noodzakelijke is. Het is zinloos de motieven van anderen te analyseren, want daarmee wordt de verschuiving in de interpretatie voorkomen. 

Wanneer je ziet dat er geen anderen zijn om te analyseren, dat er geen externe motieven zijn, richt je je op je eigen motief, je eigen verlangen naar vrede, naar de interpretatie van de wereld door de Heilige Geest. 

Je laat de lineaire interpretatie van de wereld van tijd en ruimte los en opent je voor het huidige moment, voor de gelijktijdige interpretatie van alles van tijd en ruimte door de Heilige Geest. Alles is in het wonder samengevouwen. 

‘Er is maar één interpretatie van motivaties die steekhoudend is. En omdat die het oordeel van de Heilige Geest vertegenwoordigt, vergt ze van jouw kant niet de minste inspanning.’ Heel eenvoudig: ‘Iedere liefdevolle gedachte is waar. Al het andere is een verzoek om genezing en hulp, ongeacht de vorm die het aanneemt.’ 

We staan er vandaag voor open om een verzoek om hulp te zien als wat het is, om de hulp te geven waar om gevraagd wordt. Het is onze eigen denkgeest die deze hulp nodig heeft. En wij oefenen door de roep om hulp van onze broeders en zusters te herkennen en te beantwoorden met hulp van de Heilige Geest. En zo wordt onze denkgeest geholpen om zijn heelheid, zijn volmaaktheid, zijn volledigheid te zien. 

Dankbaarheid… De enige reactie op onze broeders en zusters die op zijn plaats is, is waardering, zowel voor de liefdevolle gedachten als voor de verzoeken om hulp, want beide zijn in staat ons bewust te maken van liefde, mits wij ze juist waarnemen. Zo zien we dat angst zelf een roep om liefde is. Het is een roep om de liefde die door de angst verborgen werd. En als we deze roep om liefde, dit verzoek om liefde consequent beantwoorden, wordt onze denkgeest zich gewaar van de liefde zelf. 

We nemen angst waar als een roep om hulp. Vandaag nemen we liefde waar als het antwoord. ‘Want angst is een roep om liefde, in een onbewust besef van wat werd ontkend.’ 

Dit is dus een manier om in het bewustzijn te aanvaarden wat in de afscheiding werd ontkend. Dit is een manier om de onmogelijkheid van afscheiding op een praktische manier te laten zien. ‘Hebt elkander lief, gelijk Ik u heb liefgehad (Bijbel).’ ‘Heb uw naasten lief als uzelf (Bijbel).’ 

Wij gaan dus elke roep om liefde, elk verzoek om liefde precies zo zien als het in onze denkgeest is: een besef van de werkelijkheid van liefde; en wij worden door de Heilige Geest gewezen op de onmogelijkheid van angst. We oefenen dit met onze lessen van vandaag, onze herhalingslessen: 

Alleen Gods verlossingsplan zal werken. 

Grieven koesteren is een aanval op Gods verlossingsplan. 

Amen.