ECIW werkboek les 72

Vandaag, toen we onze Vader in de Hemel vroegen: ‘Wat is verlossing?’, vroegen we om ons dat te laten zien, vroegen we om verlossing in onze denkgeest te aanschouwen. 

We begonnen de dag met de tekst (T9.VIII) in een duidelijk onderscheid tussen de grootheid van God versus de grootheidswaan van het ego. De grootheid van God is waarheid, de grootheidswaan is trots – ego-trots, het ego dat zichzelf opblaast, in een poging om een gevoel van zinloosheid en wanhoop en eenzaamheid te overwinnen. We laten ons niet door het ego verleiden met een van zijn andere ‘geschenken’ van de wereld. 

We zinken vandaag diep naar binnen en openen ons voor de glorie en de grootheid – wie we zijn zoals God ons heeft geschapen. We zullen niet vervallen in wanhoop, de wanhoop van het najagen van een zelfbeeld dat God niet heeft geschapen. Vandaag willen we dat grootheid terugkeert in ons bewustzijn. Wij zijn altijd grootheid geweest. Vandaag verlangen wij ons bewust te zijn van onze Identiteit, van de grootheid van onze Identiteit. 

Wij leggen alle gedachten van hoogmoed, concurrentie en aanval naast ons neer. We leggen alle gevoelens van achterdocht, alle gevoelens van wreedheid naast ons neer en zinken diep weg in de vrede die het begrip van de wereld te boven gaat. 

Het ego kan nooit het verschil begrijpen tussen grootheid en grootheidswaan, omdat het ego God of Liefde niet kan begrijpen. Het ego ziet grootheid als een bedreiging, omdat het ego kwetsbaarheid is. Maar wij openen ons voor de ervaring van grootheid als kracht, kracht in God. Vanuit onze grootheid kunnen we alleen maar zegenen, want onze grootheid is onze overvloed. 

Kleinheid en grootheidswaan zijn hetzelfde. Ook al kan grootheidswaan zichzelf opblazen met trots, grootheidswaan is altijd klein, omdat het ver achterblijft bij de grootheid en de grootsheid van de Geest. Vandaag openen we ons…

En onze grootheidswaan wordt beschermd door het vasthouden aan grieven, gelovend dat onze broeder, onze zuster, een lichaam is. Maar als we onze broeder en zuster als een lichaam zien, zullen we onszelf als een lichaam zien. God is geen lichaam. Christus is geen lichaam. God, Christus, zijn geest. We kunnen onze waarneming van onszelf niet beperken tot het lichaam. Wij moeten ons openstellen voor de gelukkige droom van vergeving, de werkelijke wereld, waarin wij de wereld helemaal opnieuw bezien. 

We kregen vandaag een prachtig voorbeeld in het werkboek: ‘Grieven koesteren is een aanval op Gods verlossingsplan’. Grieven koesteren is een actieve aanval op Gods verlossingsplan. Grieven koesteren is een actieve poging om je niet bewust te zijn van vergeving. En dan wordt ons verteld dat deze aanvalgedachten, deze grieven, ‘altijd verbonden zijn met iets wat een lichaam doet. Iemand zegt iets wat jou niet aanstaat. Hij doet iets wat jou ergert. Hij “verraadt” zijn vijandige gedachten door zijn gedrag.’ 

Jezus herinnert ons eraan: ‘Je houdt je hier niet bezig met wat die persoon is. Integendeel, jij bent uitsluitend geïnteresseerd in wat hij doet in een lichaam. Je doet meer dan alleen niet helpen hem van de beperkingen van het lichaam te bevrijden. Je probeert hem actief daaraan te binden door hem daarmee te verwarren en ze beide over één kam te scheren.’ 

Dus als ik mijn broeder, mijn zuster, als een lichaam waarneem, dan oordeel ik over mijn broeder, mijn zuster; ik verwar het lichaam met mijn broeder en mijn zuster. ‘Hiermee wordt God aangevallen, want als Zijn Zoon alleen een lichaam is, moet Hij dat ook zijn. Een schepper die volkomen van zijn schepping verschilt is ondenkbaar.’ 

Dit is de basis voor vergeving. God is liefde, God is geest; God schept als God. Christus is liefde, Christus is geest. De schepping is als de Schepper: geest, eeuwig, onveranderlijk, oneindig, altijd. Om iets of iemand als een lichaam te zien, om jezelf als een lichaam te zien, is een ontkenning van de geest. 

Dus vandaag laten we de investering in het lichaam los. We begrijpen dat elke grief die we koesteren volhoudt dat het lichaam werkelijk is. Elke grief die we koesteren gaat volledig voorbij aan wat onze broeder of zuster werkelijk is, omdat het voorbij gaat aan de geest, en versterkt het geloof dat hij of zij een lichaam is. Grieven zijn veroordelingen. 

Dus vandaag zijn we dankbaar om te herinneren: Ik ben geest. Ik ben onkwetsbaar. Als geest kan ik niet aanvallen of aangevallen worden – dat is de waarheid. Daaraan worden we vandaag herinnerd terwijl we deze les delen:

Grieven koesteren is een aanval op Gods verlossingsplan.

Amen.