ECIW werkboek les 66

Vandaag stellen wij ons door onze tekstlezing (T9.II) en ons werkboek open om de Heilige Geest te horen – het antwoord op onze gebeden – om leiding te ontvangen en om onze functie te ontvangen. En we openen ons voor het besef dat ons geluk en onze functie één zijn. 

Onze functie van vergeving is hoe ons geluk wordt ervaren. En God gaf ons ons geluk bij onze schepping en niets wat het ego heeft gemaakt of gezegd of gedaan heeft ons eeuwige geluk veranderd. 

Vandaag vraagt Jezus ons na te denken over de vele schijnvormen die onze functie in onze denkgeest heeft aangenomen – de talrijke manieren waarop wij hebben geprobeerd onder leiding van het ego verlossing te vinden. We hebben het geluk gezocht in persoonlijk gewin; we hebben het geluk gezocht in persoonlijke erkenning; we hebben het geluk gezocht in intermenselijke relaties, met mensen, honden en katten en dieren en huisdieren, verschillende bezittingen; we hebben het gezocht in opleiding en intelligentie zoals de wereld die beoordeelt, in status en graden, auto’s, banen, chique locaties, prettige temperaturen, aantrekkelijke weerpatronen, klimaten; we hebben het geluk gezocht in veilige landen, veilige omgevingen. 

Maar ons geluk is ons zijn zoals God ons geschapen heeft; ons geluk is nooit gevonden in een van die vormen, die voorbijgaande vormen die komen en gaan en voorbijgaan als de wolken aan de hemel. We hebben het geluk gezocht in vaardigheden en talenten en talen; we hebben het gezocht in bezigheden en hobby’s en interesses, in het vergaren van geld, in investeringen van de wereld, aandelenmarkten, obligaties, verzekeringsplannen. 

Al deze dingen hebben we verward met onze functie van vergeving. Al deze schijnbaar menselijke functies, menselijke bezigheden, hebben ons nergens gebracht. Zelfs wanneer we relaties krijgen waarvan we denken dat we er geluk in kunnen vinden, gaan deze intermenselijke relaties voorbij, hetzij door het verlaten van een partner, hetzij doordat een partner van ons weggaat, hetzij doordat een partner ziek wordt en sterft, hetzij doordat wijzelf als lichaam lijken te sterven – al dat streven naar geluk en intermenselijke relaties leidt ons nergens heen. We blijven achter met stof, stof in de wind. 

En dus, als alternatief vandaag, zoeken we naar geluk waar het wel gevonden kan worden: in onze vergeving. We hebben vandaag maar één doel: beseffen dat ons geluk en onze functie één zijn. Ik ben geen man of vrouw of een kind of een volwassene, ik ben geen mens, ik ben geen Amerikaan of Mexicaan of Rus of Griek. Ik ben een vergever, een vergever van illusies. 

Vandaag wil ik ontdekken hoe gelukkig ik kan zijn door alle illusies los te laten, door al die krankzinnige bezigheden los te laten waarvan ik heb geloofd dat ik ze nodig heb om mij gelukkig te maken. Ik ben geen wezen dat gebonden is aan tijd, terwijl ik geschapen ben als eeuwigheid. Daarom zal ik niet naar geluk in de toekomst zoeken. Ik zal niet het ego-spel spelen van: ‘Ik zal gelukkig zijn als _____ (de uitkomst of vorm volmaakt is).’ Alle uitkomsten in de vorm zullen nooit volmaakt zijn omdat het ego ze gemaakt heeft. En het ego is een doodswens. 

Maar ik kan vergeven, ik kan alle illusies uit mijn denkgeest bannen, alle krankzinnige bezigheden, alle ambities, alle doelen. Vandaag realiseer ik me dat ik geen carrièredoel heb omdat geluk – geluk-nu – mijn functie is. Ik zal me niet laten verleiden door de toekomst. Vandaag realiseer ik me dat ik geen toekomstige relatiedoelen heb. Ik hoop niet op een gezin, ik hoop niet op oud worden en grijze haren krijgen met iemand anders, evenals ikzelf. Ik laat de ‘gouden jaren’ toekomst van samen oud worden los. 

Mijn geluk is mijn functie. Ik zal niet langer verlangen om rijk of beroemd te zijn of enige andere illusie van het lichaam. Het geluk-nu is mijn functie. Vandaag rust ik in het huidige geluk – vredig, sereen, rustig en tevreden – terwijl ik zeg: 

Mijn geluk en mijn functie zijn één.

Amen.