ECIW werkboek les 53

Dus vandaag is een viering van de ware schepping (T7.IX). De volmaaktheid van de schepping is mijn thuis. Om de Liefde van God voor eeuwig en altijd en altijd uit te breiden in heelheid, in voltooiing, in totaliteit – dat is mijn vreugde, dat is mijn geluk. 

In werkelijkheid kan ik alleen maar uitbreiden, want mijn wil en Gods Wil zijn één. Gods Wil is volmaakt geluk, en ik deel in dit volmaakte geluk. Dit is mijn Identiteit. Mijn identiteit kan niet gevonden worden in afgoden. 

Geen afgod kan de plaats innemen van Gods Liefde. Geen afgod is het waard om nagestreefd te worden. Er is volmaakte vrede in het Koninkrijk. De geest vervult zijn functie, en alleen volledige vervulling is vrede. Dit is Zelf-vervulling in de Denkgeest van God. 

Het Koninkrijk der Hemelen blijft zich voor eeuwig en altijd uitbreiden en uitbreiden. Dit is schepping. Niets in deze wereld zal de denkgeest voldoening geven omdat hij slaapt. Maar ontwaken tot de schepping – pure onschuld, liefde die zich uitbreidt – is alles wat ik werkelijk kan kennen. 

Niets van deze wereld kan gekend worden. Je kunt nooit ‘vader’, ‘moeder’, ‘zuster’, ‘broeder’ kennen; maar door ze te vergeven – alle voorbije gedachten en concepten, alle gedachten van lineaire tijd; personen, lichamen… – door het allemaal los te laten, ontwaak ik in en als het Koninkrijk der Hemelen, grenzeloos. 

Amen.