ECIW werkboek les 4 – David Hoffmeister

Vandaag beginnen we met een oefening in meditatie. De lessen uit het werkboek zijn een leidraad en helpen ons bij het trainen van onze denkgeest om te mediteren. En de eerste drie lessen: ‘Niets wat ik zie betekent iets’, ‘Ik heb alles wat ik zie alle betekenis gegeven die het voor mij heeft’, ‘Ik begrijp niets wat ik zie’ zijn het begin van het loslaten van alle betekenis van wat wordt waargenomen, alle betekenis van de lineair waargenomen wereld van tijd en ruimte. Het is net alsof de eerste drie lessen het deksel van een blikje openen en dan, terwijl we dat deksel eraf halen, wordt ons verteld: ‘Deze gedachten betekenen niets.’

De les van vandaag is dus de eerste les van Jezus die gaat over gedachten. De eerste drie lessen gingen over waarneming. En nu richt les nummer vier zich direct op de gedachten die de slapende denkgeest binnenkomen. En aanvankelijk, zegt hij, zal deze les anders zijn in die zin dat het niet begint met het idee voor de dag, maar met het opmerken van de gedachten die je denkgeest binnenkomen, gewoon het opmerken van die gedachten. Terwijl het in onze eerste drie lessen het rondkijken was en het laten rusten van onze ogen op alles wat ze tegenkomen, en dat gebruiken als een manier om te zien dat die beelden helemaal geen betekenis hebben, en dat alles wat een betekenis schijnt te hebben, door de denkgeest is toegewezen. De denkgeest die slaapt en droomt heeft elk beeld, elk zicht, elk geluid, elke geur, elke aanraking en elke smaak een betekenis gegeven — de slapende denkgeest heeft die betekenis toegekend.

En nu verschuift de focus naar gedachten, want gedachten lijken erg intiem te zijn: wanneer je probeert je gedachten te delen door middel van woorden, is er een gevoel van het delen van iets dat heel erg intiem is — intiemer dan de beelden zelf. Gedachten die in het bewustzijn opkomen lijken beheerst te worden door de denkgeest die slaapt. 

En als we de betekenisloosheid beginnen te zien van de gedachten die we denken te denken — de gedachten die ons bewustzijn, ons gewaarzijn, doorkruisen — en we langzaam het verband gaan zien tussen de gedachten die we denken te denken en de wereld van tijd en ruimte die we denken te zien, dan zetten we onze eerste stappen in de richting van het doel om het betekenisloze van het betekenisvolle te scheiden. Want die gedachten die enkel het bewustzijn doorkruisen, schijnbaar de hele dag door, minuut na minuut, uur na uur, dag na dag, zijn eigenlijk verbonden met de wereld van beelden die er lijkt te zijn; ze zijn zelfs hetzelfde. En die gedachten zijn geen echte gedachten. Die gedachten hebben geen betekenis omdat ze verzonnen zijn: ze zijn fictie, ze zijn fantasie, ze zijn niet door God geschapen. Ze komen niet van onze Bron. Onze werkelijke gedachten zitten eronder, zijn eronder begraven: de stralende, glorieuze gedachten die we denken met onze Schepper, de gedachten van pure, zuivere liefde, zijn onze werkelijke gedachten.

En dus is de les van vandaag de eerste poging hier in het werkboek, waar Jezus zich bij ons schaart en zegt: ‘Ik wil je overtuigen, ik wil je slapende denkgeest overtuigen dat de gedachten die je de hele dag door denkt te denken, niet echt zijn wat je denkt, omdat ze niet werkelijk zijn, want ze hebben geen betekenis.’ Kinderen die slapen spelen met foutieve concepten van het Zelf, foutieve gedachten, foutieve beelden, en het is geen wonder dat Christus ons wenkt, ons roept via elke verstoring, via elke waarneming van pijn, of angst, schuld, schaamte, twijfel. Christus roept ons en zegt: ‘Dit hoeft niet zo te zijn! Leg dit speelgoed van onwerkelijke gedachten aan de kant en kom naar binnen, kom naar binnen om betekenis te vinden, kom naar binnen om bedoeling te vinden, kom naar binnen om je ware Identiteit te vinden als de levende Christus — niet een man, niet een vrouw, niet een mens, niet een personage dat een rol speelt: deze gedachten betekenen niets.’

En als we in onze denkgeest rondkijken, zien we dat er in eerste instantie maar één zender speelt, namelijk het verleden-toekomst kanaal. Zouden onze gedachten een radiostation zijn dat uitzond, dan zouden ze het radiostation verleden-toekomst kunnen noemen. Dat is de uitzending die elke seconde, elke minuut, elk uur, elke dag, elke week, elke maand, elk jaar, elk decennium, elke eeuw plaatsvindt en deze gedachten betekenen niets. Sommigen van jullie kennen het zenboeddhisme, ‘vorm is leeg, leeg is vorm’ en waarom is vorm leeg behalve: deze gedachten van vorm, deze gedachten van verleden, deze gedachten van toekomst, betekenen niets.

We kunnen ons nu ontspannen terwijl we onze denkgeest overgeven aan deze mooie gedachte van de dag: ‘Deze gedachten betekenen niets’. En we kunnen erop vertrouwen dat er zachtjes met ons gewerkt wordt, dat het besef waar deze les op wijst absoluut diepgaand is; maar toch wordt er niets weggenomen, het is enkel een oproep om te beseffen, om te herkennen wat geen betekenis heeft. En het ego kan de denkgeest in de loop van de dag verleiden om weer betekenis te geven aan de gedachten, alsof er een reden is voor deze gedachten, alsof er een waarde is voor deze gedachten, alsof sommige van deze gedachten je kunnen helpen, je kunnen beschermen. Alsof die gedachten die de hele dag door de denkgeest heen gaan, die vluchtige gedachten, alsof die gedachten ‘jij’ kunnen zijn, wat het verste van de waarheid ligt, het aller, aller verste van de waarheid. Dus doen we nu de poging om te stoppen en te kijken en te zinken in de richting van ‘wees stil en weet dat ik God ben’, naar de waarheid van ons wezen, weg van het tijdelijke, het vergankelijke, het vluchtige, en naar binnen naar zekerheid. Oefen met je focus op dit idee voor vandaag: 

Deze gedachten betekenen niets.