ECIW werkboek les 38

Vandaag gebruiken we heiligheid als de kracht in onze denkgeest, als onze denkgeest, om een allesomvattende waarneming tot stand te brengen, als een opening naar de visie van Christus, naar het ware zicht. De lezing in de tekst (T6.II) van vandaag gaf ons een alternatief voor projectie: de Heilige Geest breidt uit, het ego projecteert.

Vandaag breidt onze heiligheid zich uit om de onmogelijkheid van elke vorm van projectie aan te tonen. Het maakt een einde aan de poging om jezelf te kwetsen door te projecteren. Het maakt een einde aan de poging om je van iets te ontdoen wat jij niet wilt. We zien nu de dwaasheid van projectie. We zouden niet kunnen projecteren tenzij we aanval en woede wilden. 

Zodra we onze heiligheid aanvaarden, wordt de onmogelijkheid van aanval, woede en projectie duidelijk. Want als we geloven dat we ons kunnen ontdoen van iets wat we niet willen, proberen we onszelf uit te sluiten van onze broeders, om een kloof te bewaren tussen subject en object, tussen waarnemer en waargenomene. 

Wij zijn dankbaar voor de uitbreiding van liefde, de uitbreiding van vrede. We zijn dankbaar voor de waarneming van gelijkheid. 

Het is duidelijk dat de Verzoening de enige nood in deze wereld is die universeel is. Het is de enige manier waarop je geluk kunt vinden, de enige manier waarop we kunnen zien dat wie we zijn Geest is – en Geest is niet in deze wereld; Geest is in de Denkgeest van God; Geest is de Goddelijke Denkgeest. 

‘Dank U, God, dat U mij geschapen hebt, dat U mijn ware Identiteit als Geest geschapen hebt, voor altijd waar, voor altijd gevolg, voor altijd volmaakt, en voor altijd liefde.’ 

Met deze liefde in mijn hart, oefen ik de les van vandaag: