ECIW werkboek les 31

De tekstlezing (T5.II) van vandaag liet ons zeer direct kennismaken met de Heilige Geest, met de Stem voor God als Degene die de motivatie is voor wondergerichtheid: de beslissing om de afscheiding te genezen door die los te laten. En in het werkboek komen we tot een verklaring van ‘Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie’. De genezing die de Heilige Geest voorstaat, de overtuiging die de Trooster de slapende denkgeest aanbiedt, is het einde van slachtofferschap, is in zijn geheel het einde van het geloof in slachtofferschap. 

Dit is de dag waarop we een sleutelbegrip, een grondbeginsel in het aanvaarden van de Verzoening aannemen, en we passen het blijvend toe en ook in veelvuldige toepassingen van het idee gedurende de dag. We hebben dit schitterende idee: ‘Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie’. 

We hebben het tot onze beschikking om te gebruiken wanneer verleiding in onze denkgeest opkomt. En dit kan elke vorm van verleiding zijn: afgeleid voelen, geïrriteerd en geërgerd of gefrustreerd voelen, uitgedaagd voelen, gekwetst voelen door de wereld, door de waargenomen wereld of door de gedachtewereld in je denkgeest. We worden eraan herinnerd dat we het op beide moeten toepassen – het innerlijke en het uiterlijke, de wereld die je buiten je ziet en de wereld die je binnen je ziet; want de innerlijke wereld veroorzaakt de uiterlijke wereld. 

De innerlijke wereld van gedachten is de oorzaak, en dit is geschikt voor de beoefening wanneer je voelt dat je in een psychisch conflict of een psychische oorlog zit. Het is nog steeds een stroom van gedachten, een stroom van gedachte-vormen; en herinner jezelf er weer aan: ‘Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie’. Dit is inclusief deze gedachten die door het bewustzijn heengaan: de innerlijke gedachtewereld; ik ben niet het slachtoffer van deze innerlijke gedachtewereld, noch ben ik het slachtoffer van de perceptuele wereld die daarbuiten lijkt te zijn. 

We gebruiken dit idee als onze fakkel om de denkgeest te verlichten, om de duisternis weg te schijnen, welke vorm die duisternis ook aanneemt, welke mate van intensiteit de duisternis ook heeft, welke richting de duisternis ook opgaat – deze dingen doen er niet toe, want het licht is gekomen; ik heb de fakkel, ik ben de fakkel van licht. 

Ik ben niet het slachtoffer van de wereld die ik zie.