ECIW werkboek les 21 – David Hoffmeister

Dus onze richting is vandaag om de hele wereld anders te zien, anders dan in het verleden. En onze tekst (T3.VI) vandaag is zeer toepasselijk, want in de tekst werd ons heel specifiek verteld en getoond dat oordeel de weg naar kennis blokkeert, dat we niets echt kunnen kennen zonder dit geloof in oordeel te laten varen, dat oordelen altijd verwerping impliceert. Oordelen betekent, zonder uitzondering, altijd verwerping. 

En dus moet ik, als ik vandaag vastbesloten ben om de dingen anders te zien, openstaan voor het feit dat ik eigenlijk nooit iets of iemand kan beoordelen. Ik moet bereid en open zijn om me te laten zien — om het zich te laten openbaren — dat ik als Kind van God niet in staat ben om te oordelen, dat oordelen in werkelijkheid ondenkbaar is. Oordelen is daarom geen patroon dat ik moet stoppen. In plaats daarvan moet ik het als absoluut ondenkbaar beschouwen — dat God mij nooit het vermogen zou geven om te oordelen, te vergelijken, af te wijzen — dat een volmaakt Kind van God nooit zo’n vermogen kan hebben. 

En we doen met de les van vandaag — ‘ik ben vastbesloten om de dingen anders te zien’ — een beroep op een visie, de visie van Christus, een visie van licht die ons bij onze schepping is gegeven en waar we nog steeds volledig toegang toe hebben — de volledige capaciteit voor hebben — omdat het in onze erfenis zit. En het zien in licht is onze vrede; het is ons begrip; het is ons hele leven. 

Daarom bidden wij vandaag om tot leven te komen, om terug tot leven te komen in het gewaarzijn en om alle dwaze gedachten van oordeel opzij te leggen — om naar binnen te gaan naar de visie van Christus, ver voorbij alle vroegere gedachten en alle toekomstige gedachten. We rusten tevreden, openend, ons openend voor het ware zien: de wijsheid van begrip. Dus met heel ons hart oefenen we vandaag onze les 21: