ECIW werkboek les 2 – David Hoffmeister

Deze mooie les is een herinnering dat alle betekenis uit het bewustzijn voortkomt en bewustzijn is het domein van het ego. Dus alle betekenis die wordt waargenomen in de wereld van tijd en ruimte — de lineaire kosmos — is een projectie van fictie, valse betekenis, valse concepten, valse overtuigingen. Zo lijkt de wereld van lineaire tijd en ruimte te ontstaan; het komt voort uit deze concepten van een zelf dat God niet heeft geschapen. 

Deze concepten hebben een schijnbare werkelijkheid aangenomen in deze wereld en alle ogenschijnlijke betekenis bevindt zich in het bewustzijn en wordt naar de droomwereld geprojecteerd. Deze les toont welke rol de denkgeest speelt in het toekennen van betekenis aan het betekenisloze, in het geven van betekenis aan de beelden. Dit beeldvormend vermogen is het ego: het toekennen van betekenis aan alle beelden — we zouden ze zelfs afgodbeelden kunnen noemen — en het genereren van een sluier die het licht van de waarheid en het Licht van God bedekt. In de Bijbel werd ons verteld: ‘Gij zult u geen gesneden beeld maken voor het aangezicht van de Heer, uw God.’ En ja, dit spreekt niet van totempalen of gouden kalveren. Dit spreekt van het hele egoproces van het genereren van betekenis waar er geen is, en het maken van een valse waarneming om het gezicht van Christus te bedekken om zo onze eigen Identiteit te verbergen. 

Zie langzaam, terwijl je door de dag heen gaat, het belang van deze les: ‘Ik heb alles wat ik zie alle betekenis gegeven die het voor mij heeft’. Het brengt de verantwoordelijkheid voor het zicht terug naar de denkgeest, en keert het idee om dat de wereld me vertelt wie ik ben, dat de wereld me vertelt wat ik moet doen — dat idiote idee dat de wereld mijn gemoedstoestand dicteert — omdat deze uiterlijke vorm van oorzakelijkheid volledig foutief is. Er is niets in de tijd dat me maakt tot wie ik ben. Alleen lineaire tijd kan een illusie construeren die me verleidt om mijn ware Zelf als de Christus te ontkennen.