ECIW werkboek les 18 – David Hoffmeister

Als we deze mooie les van vandaag goed samenvatten en vereenvoudigen, dan is wat ons geleerd wordt: ik ben niet de enige in hoe ik deze wereld zie, alle denkgeesten zijn verbonden en de hele perceptie van de hele kosmos wordt gegenereerd vanuit de gedachten die ik denk te denken — het zijn die gedachten die ik denk te zien. Zo gebeurt het. Als ik een broeder of een zuster zie, zie ik geen beeld buiten mijn denkgeest. Ik aanschouw alleen maar de gedachten die het bewustzijn doorkruisen, met alle oordelen van aantrekking en afstoting, goed en slecht, goed en fout. Hoe gebeurt dit?

Het is het vastklampen aan die gedachten, en ze dan waarnemen alsof ze iets anders zijn dat ergens anders vandaan komt, iemand anders, een andere omgeving, wat buiten het lichaam wordt waargenomen. Maar het lichaam maakt deel uit van de waarneming. Alles wat ik denk te denken over wat mijn eigen lichaam lijkt te zijn, maakt deel uit van die waarneming. De wereld is niet buiten het lichaam. Het lichaam, de omgeving, de wereld, zijn allemaal gedachten die ik aanschouw door aan ze vast te houden. Zo ontstaat de hele kosmos. 

Er is geen wereld buiten wat je wenst. Er is geen wereld buiten wat je denkt, want dit wensen en denken is in bewustzijn, is in de denkgeest. Daarom is dit een wereld van ideeën. Er is geen fysieke wereld. Alles is een idee. Alles is mentaal. Dit is hoe de wereld verschijnt. En ‘Ik ben niet de enige die de gevolgen ervaart van mijn zien.’ Alles is verbonden. Alles is denkgeest. Alles is die gedachten. Dit is zo’n belangrijke erkenning! 

Dus vandaag, elke keer dat je geneigd bent te denken of te geloven dat je een persoon bent die reageert en antwoordt op externe prikkels, externe mensen, externe acties en reacties, kom je terug, kom je terug naar de denkgeest. Let op je gedachten, en onthoud hoe je ziet, hoe je waarneemt. Het is allemaal denkgeest. Het is altijd al denkgeest geweest. Het zal nooit iets zijn dan denkgeest. Er is alleen maar één denkgeest. En je zult zien hoe dit het krankzinnige idee van slachtofferschap wegneemt, want er is niemand om slachtoffer te zijn, en niets om de dader te zijn. Als alles denkgeest is, is er geen projectie. De denkgeest reikt naar zichzelf, hij gaat niet naar buiten. Denk daar vandaag aan: hij gaat niet naar buiten. Er is niets buiten de denkgeest. En dat is waarom: