ECIW werkboek les 15 – David Hoffmeister

Vandaag wordt er dus nog een sleutel aan ons onthuld. De sleutel is het vernuft van het bedrog van deze wereld. We krijgen nu een kijkje achter de sluier die gemaakt is om het licht te verbergen, de ervaring van Identiteit als Christus. En ik zeg ‘vernuftig’ want het is nogal een goocheltruc — dat gedachten als beelden verschijnen is de reden waarom ze niet als niets worden herkend. En ons is door Jezus gezegd: ‘Je denkt dat je ze denkt, en dus denk je dat je ze ziet.’ Hij zegt dat zo jouw ‘zien’ tot stand is gekomen. Dus we stellen vast dat de hallucinatie valse gedachten zijn of fictieve gedachten die als beelden opduiken, alsof het echte beelden zijn, alsof het feitelijke beelden zijn. Het maken van die beelden is de functie die aan de ogen van het lichaam is gegeven. Zelfs het lichaam is slechts een gedachte die als beeld verschijnt, evenals alle beelden die het lichaam lijken te omgeven in de lineaire tijd-ruimte kosmos.

Dit is in eerste instantie een nogal vreemd idee; het moet enigszins worden aangenomen — want er is een overtuigingskarwei dat moet worden verricht. De Heilige Geest moet de slapende denkgeest ervan overtuigen dat hij gedachten denkt die geen enkel bestaan hebben, en beelden waarneemt die geen enkel bestaan hebben, en dat het hele mechanisme van het maken van beelden alleen een dekmantel is voor ware visie, abstract licht, de Grote Stralen van God en Christus. En er wordt ons een hint gegeven van wat ons te wachten staat: ‘lichtmomenten’, waarvan Jezus zegt dat je er niet bang voor hoeft te zijn — het zijn tekenen dat je eindelijk je ogen opent.

Ik herinner me mijn eerste openbarende ervaring waarin de vermeende grond van de wereld ineenstortte en het stralende licht, niet van deze wereld, door me heen en naar me toe leek te stromen als mij, als alles, totdat de beelden zomaar vervaagden en het licht de beelden overnam, en toen was er alleen nog maar licht, en het was een gevoel van alles te zijn en alles te weten, een gevoel geen vragen te hebben, een gevoel van zuivere liefde zonder einde. Het was het einde, het absolute einde van alles. En zo waren er nog een paar andere openbaringen die zich daarna voordeden die hetzelfde begonnen, met open ogen meditatie, of zeg maar staren, in diepe stilte.

En vandaag zetten we een stap in het openen van ons hart, in het openen van onze denkgeest, voor dit onvoorstelbare licht. We staan onszelf toe overtuigd te worden van het licht van de waarheid, het ons te laten tonen. Het idee voor vandaag is, zou je kunnen zeggen, het begin van een gebed om God de waarheid van ons diepste wezen aan onze denkgeest te laten openbaren, zodat we onze Identiteit kunnen leren kennen als een Idee, een volmaakt Idee in de Denkgeest van God, een Christus Idee — niet een beeld, niet een man of een vrouw, mannelijk of vrouwelijk, niet dit of dat, niet yin of yang, maar een volmaakt Idee in de Denkgeest van God. 

En zo wijden we vandaag elk moment aan het herinneren van de les voor vandaag als een oefening in het voorbereiden van onze denkgeest op de visie van Christus: