ECIW werkboek les 11 – David Hoffmeister

En zo beginnen we vandaag met deze super belangrijke fase van het correctieproces, omdat we het denken van de wereld volledig omdraaien. Als slapende denkgeest hebben we de wereld op een heel vreemde manier bekeken, waarbij we mensen, plaatsen, gebeurtenissen, situaties, acties, als oorzakelijk, en de resulterende uitkomsten als effecten van deze onechte oorzaken hebben gezien. Het heeft alles in onze onjuiste waarneming beïnvloed: de wetenschap, de empirische methode, de wetenschappelijke methode: geloven dat je kunt experimenteren met een wereld van beelden, van energie, van krachten; vreemde ideeën die verondersteld worden de waarheid te zijn, zoals dat er voor elke actie een reactie is; vreemde wetenschappen die we de Newtoniaanse fysica hebben genoemd, gebaseerd op het testen van wat een externe wereld lijkt en het trekken van conclusies op basis van deze experimenten.

Maar gedachten zijn oorzakelijk, want gedachten bevinden zich op het niveau van de denkgeest. We ontlenen aan onze tekstlezing (T2.V), dat alleen de denkgeest oorzakelijk is, dat miscreaties tot vorm geprojecteerd kunnen worden, maar ze zijn onmogelijk. En de overdrachtswaarde van deze les is enorm. Het maakt het lichaam, dat slechts een leermiddel is, vrij, vrij van schuld. Wat betekent dat? Het betekent dat lichamen niet creëren, lichamen veroorzaken niets, geen enkel lichaam schaadt een ander lichaam, geen enkel lichaam is ooit ziek of ziek gemaakt, geen enkel lichaam veroorzaakt iets. Lichamen die samenkomen zijn net zo zinloos als lichamen die uit elkaar gaan.

Nu beginnen we de betekenis te zien van ‘projectie maakt waarneming’, dat je niet naar een reeds bestaande wereld bent gekomen; maar dat egoïstische gedachten, oordelen, grieven, aanvalgedachten, de hallucinatie voortbrengen van een wereld die daar buiten lijkt te zijn, maar dat is niet zo. We beginnen ons te realiseren dat het lichaam gewoon neutraal is, een leermiddel dat de Heilige Geest kan gebruiken om de denkgeest te genezen, om de denkgeest terug te brengen naar de juiste gerichtheid-van-denken. En al deze dwaasheid over niveauverwarringen, alsof er verschillende niveaus in vorm zijn, terwijl de juiste gerichtheid-van-denken in feite de heelheid van de denkgeest en de onmogelijkheid van niveaus laat zien. Dit is wat genezing is. En het is zo simpel. Het ego zal proberen zich te verdedigen tegen deze simpelheid met allerlei intellectuele schema’s en analyses, hiërarchieën, systemen; maar de waarheid is zo simpel.

En dit idee van vandaag, ‘Mijn betekenisloze gedachten laten mij een betekenisloze wereld zien’, plaatst oorzakelijkheid in het juiste perspectief. Je denkt dat je de gedachten denkt, en dan denk je dat je de gedachten ziet. En als je die gedachten loslaat, zul je die gedachten niet meer zien — in de zin van waarneming. Het is de eerste stap in het tonen van een weerspiegeling die zich voordoet terwijl je nog steeds gelooft dat die gedachten werkelijk zijn. Je broeder is de spiegel waarin je de waarneming van jezelf ziet, zolang de waarneming duurt — totdat het licht van de openbaring, de Grote Stralen van licht en waarheid, worden gezien als de werkelijkheid. In deze wereld van broeders en zusters lijkt er niets anders te zijn dan onjuiste waarneming, nooit waar, geen moment waar.

Het idee van vandaag is dus een grote stap in het openen naar een echte ervaring van de werkelijke wereld van ware waarneming, van het verenigde veld waar kwantumfysici over spreken, waarin alles volledig verbonden is, alles heel is, alles één is in het gewaarzijn: deze mooie, holistische waarneming waarin er geen doener is, omdat er geen persoonlijkheid is. God is geen eerbiediger van personen, zo leert de Bijbel ons — hoe waar. God schept in de geest, en de geest is voor altijd één. Om dit idee te kunnen benaderen, moet je alles loslaten in de lineaire wereld van waarneming, want de lineaire wereld van waarneming is niets anders dan verkeerde oorzaak-gevolgrelaties, valselijke oorzaak-gevolgrelaties die geen enkele betekenis hebben. Het betekent dat je de onmogelijkheid moet inzien van het idee dat iemand iemand pijn kan doen, dat iemand de gevoelens van iemand kan kwetsen.

Laat al het ‘people-pleasen’ los; mensen kunnen mensen niet behagen, mensen zijn gemaakt door het ego — beelden die begiftigd zijn met een vals gevoel van een privé-denkgeest en privé-gedachten. En het betekent het loslaten van het zelfconcept, wat je ook denkt te zijn, wat je ook gelooft te zijn: een man, een vrouw, een persoon, een dokter, een advocaat, een moeder, een vader, een zus, een broer. Als je steeds dieper in het idee voor vandaag gaat, ga je voorbij de concepten van de student, van de leraar; je gaat naar binnen, steeds dieper en dieper, naar de grootsheid van de denkgeest; en je legt de dwaze egoïstische doelen van het zelfconcept aan de kant, die gemaakt zijn om te proberen je een vervangende werkelijkheid te bieden, een vervangend gevoel van waarde, en een vervangend gevoel van liefde — dit zijn slechts gedachten. En ze genereren een zeer, zeer betekenisloze wereld.

En vandaag, op dit ogenblik, oefenen we op een ontspannen manier met het idee voor vandaag, en we verheugen ons erover dat dit het begin is van de omkering van het denken van de wereld. We hoeven niet langer te geloven dat de wereld veroorzaakt hoe we ons voelen, dat de wereld ons ertoe aanzet om dingen te doen. We zijn vrij van het geloof dat dit een wereld is van schaarste en gebrek en vijandigheid, terwijl we opstaan in de overvloedige ervaring van de denkgeest, ons openend voor het gewaarzijn van de goddelijke Denkgeest, een denkgeest die nooit kan miscreëren, een denkgeest die nooit de macht van God kan misbruiken om iets anders te maken dan Gods Liefde. Vandaag vergeven we het geloof in het misbruik van de kracht van de denkgeest, door te zien: